Letër e një biri prindërve të gjithë botës. Lexohet vetëm me zemër të hapur

Mos më jepni gjithçka që ju kërkoj. Ndonjëherë kërkoj vetëm për të parë sa gjëra arrij të marr.

Mos më bërtisni. Ju respektoj më pak kur e bëni këtë dhe më mësoni dhe mua të ulëras. Nuk do doja kurrë të mësoja këtë.

Mbajini premtimet tuaja, të bukura o të shëmtuara qofshin. Nëse premtoni një çmim ma jepni dhe nëse premtoni një dënim ma jepni.

Mos më krahasoni me askënd, sidomos me vellain ose motrën time. Nëse më bëni të dukem më intereson mirë se të tjerët, do të jem unë ai që do vuaj.

Mos ndërroni mendim kaq shpesh për atë që vendosni të bëni. Bëni atë që vendosët.
Mos ndërroni mendim shpesh mbi atë që do të bëj, vendosni ti përmbaheni vendimit tuaj.

Më lejoni të rritem, duke besuar në aftësitë e mia. Nëse bëni gjithçka që duhet të bëj unë, nuk do arrij të mësoj kurrë.

Mos thoni në praninë time gënjeshtra dhe nuk më pëlqen që të më shtyni ti them gënjeshtrat në vendin tuaj, qoftë kjo edhe për tju ndihmuar. Kjo më bën të ndihem keq dhe të humb besimin tek ju dhe ato që thoni.

Kur gaboj pohojeni. Kjo do të rrisë vlerësimin tim për ju dhe do më mësoni të pranoj gabimet e mia.

Trajtojmëni me të njëjtin besim dhe spontanitetin që keni me miqtë tuaj, të jesh prind nuk do të thotë të mos jesh edhe mik.

Mos më kërkoni të bëj diçka që nuk e bëni as vetë, edhe pse nuk e thoni; nuk do ta bëj kurrë atë që thoni, por nuk e bëni.
Kur dua të ndaj me ju shqetësimet e mia mos më thoni: “nuk kemi kohë për budallallëqe”, ose: “nuk ka rëndësi, janë gjëra çiliminjsh”. Përpiquni të më kuptoni dhe ndihmoni.

Më kini xhan dhe ma shprehni dashurinë. Mua më pëlqen ta dëgjoj të ma thonë,
edhe pse ju besoni se nuk është e nevojshme të ma thoni.

Më përqafoni, kam nevojë të ndjej miqësinë tuaj, shoqërinë tuaj, në çdo çast.
Kjo letër bën shëtitje në Web që në vitin 2007 autori i panjohur.