E vetme, e pafuqishme dhe injorante, ashtu siç më cilësoi im shoq ditën e parë pas lindjes

Pas kthimit nga spitali dita më e vështirë e jetës sime si nënë
Zot kur i hoqa për herë të parë pelenën shtanga dhe mallkova veten. Të dy me tim shoq, ngelëm pa frymë kur pamë gjak në kërthizë...
Mua më kapën krizat e panikut dhe u përplasa pas dollapit të djalit, me gjunjët që nuk më mbanin, me një frymëmarrje që nuk më ngopte me oksigjen, me duart që më dridheshin dhe dhe me zemrën që buçiste nga rrahjet, sikur do të dilte nga kraharori. E lashë babin afër sipërfaqes së ndërrimit të pelenës dhe vajta në banjë, duke vjellë.... por unë tregova shumë kujdes, si dreqin ndodhi?
Im shoq bërtiste me sa kishte në kokë, si kurrë që kur ishim fejuar: çfarë m... i bëre çunit? Do ta çoj në Shqipëri djalin, ta rrisi mami im, nuk e lë më në dorën tënde, injorante... !
Lotët filluan të më digjnin faqet dhe trupi të më dridhej fort.... megjithëse im shoq më çirrej afër veshëve, duke më kërcënuar se do ma merrte djalin, u turra të merrja telefonin...
Urgjenca për fat nuk vonoi dhe djali brenda gjysmë ore nuk kishte më gjakderdhje nga kërthiza. Kjo më bëri të fluturoj nga gëzimi, por të thirrurat e bashkëshortit tim më bënë të pendohem, se linda një fëmijë. E di se këtej e tutje nuk do të kem ndihmë nga im shoq dhe nuk e di a do t'ja dal dot e vetme. A mund të jem e fortë kur njeriu, që duhej të të ndihmonte, në momentet më të vështira të bërtet sipër kokës duke të penguar të mendosh si ta zgjidhësh? Ju lutem nëna më jepni një mendim, çfarë duhet të bëj? Ndihem e vetme, e pafuqishme dhe injorante, ashtu siç më cilësoi im shoq atë ditë!

Ky email ka mbërritur në adresën tonë This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.  dhe është shkruajtur dhe redaktuar nga ne. Ndodhitë tuaja më domethënëse në jetë ndajini me Bebevogëlushet tona! Ne ju mirëpresim!